जुना किस्सा- एकटे राहणे आपल्या गावच

जुना किस्सा

- एकटे राहणे आपल्या गावचे नाही हे ठाऊक असल्यामुळे
जपानला आल्यापासुन मित्रांच्याच छत्रछायेखाली वाढलो.
पण आता इथल्या मित्राचे विद्यार्थीजीवन संपत आल्यामुळे निमुटपणे स्वत:च्या भाडोत्री घरात पळ काढायची वेळ आली; आणि जुना किस्सा आठवला.

जपानी भाषा शिकायच्या निमीत्ताने एक आणि पुढे जाॅब म्हणुन एक असे दोन वर्ष पुण्यातील अरण्येश्वरच्या गरजु विद्यार्थ्यांसाठीच्या वसतीगृहात रहायला होतो. वसतीगृह रिटायर्ड बँक मॅनेजर असलेल्या एका आजोबांनी उभारले होते. टिणाच्या रुमा, त्यात मच्छर, ढेकणासकट जुनाट गाद्या, त्यात पावसाळ्यात पाणी असा एकंदरीत कार्यक्रम हा 'कॉट बेसिस' वर असल्यामुळे वसतीगृह आर्थिकदृष्ट्या सुसह्य होते. आम्ही वीस एक मुलं होतो.

घरमालकांना सर्व दादाजी म्हणायचे; दादाजीही सर्वांची आजोबांप्रमाणे विचारपुस करत..
सपाट भाल, टपोरे डोळे पांढरे चमकदार केस..सत्तरी उलटलेले पण तरतरीत गृहस्त..
ते सर्वांशीच फार आपुलकीने बोलुन खुप वेळ खायचे. म्हणुन बुवा दिसले की पोरांची पळापळ चाले.

मी मात्र डावा कान त्यांच्या हवाले करुन त्यांचे लाडकेपण अंगावर घेतले होते. 'कोणीतरी एेकणारा हवा' ही गरज न कळण्याइतका लहानही नव्हतो. आमच्या गप्पा रंगायच्या, त्यांच्या बालपणापासुन ते स्ट्रगल लाईफ पर्यंतचे किस्से ते सांगायचे. मलाही एेकायला आवडे, त्यातुन शिकायलाही मिळे. कामास मदत करायला नातु जवळ नसला की हक्काने मला हाताशी घ्यायचे. शिवाय मी बरेच दिवस बासरी हाताशी घेतली नाही, की आवर्जुन वाजवायलाही लावायचे. असा मी त्यांचा आवडता भाडेकरु होतो.

तेव्हा नव्याने आलेला चित्रपट काकस्पर्ष बघायला जायची इच्छा असुन, गर्दी पायी त्यांनी टाळले. पण मी बघुन आलेल्या रात्री लगेच माझ्याकडुन पिच्चरची हकीकत एेकुन घेतली. तो मलाही आवडलेला असल्यामुळे त्यातली नात्यांची गुंतागुंत रेखाटुन सांगताना दादाजी आणि आजी दोघांचेही डोळे नाही म्हणता म्हणता पाणावले होते..

माणुस तसा चांगलाच होता पण दरमाह पैशासाठी तगादा लावायचा म्हणुन पाेरं दादाजींच्या नावाने बोंब मारायची.

दादाजींकडे रमलो होतो; पण नोकरीमुळे खिशाला अर्थ आला आणि अंबेगावात स्वत:च्या भाडोत्री घरात जायचा बेत ठरला.
दादाजींना कळवलं तेव्हा त्यांचा चेहरा उतरला..(भावनीक बरीच कारणे असली, तरी बजेट हजाराने घसरणार याचेही दु:ख त्यात सामील होतेच.)

वसतीगृह सोडताना, "बुधवार रात्री मुक्काम कर आणि गुरवारी सकाळी रहायला जा; दिवस समर्थांचा आहे. मी ही तुझाबरोबर येईन, तुझं घर बघायचं आहे मला." असे बोलुन मला थांबवुन घेतलं.
मग दुसर्या दिवशी सकाळी त्यांना माझ्या गाडीवर घेउन निघालो. त्यांनी त्यांची नेहमीची एक पिशवी सोबत घेतली होती. रस्त्यात "जेवण तब्बेतीकडे लक्ष दे, जॉब मन लावुन कर" असं बरंच काय काय सांगत होते.

चाळीसारख्या असलेल्या नवीन घरी पोहोचल्यावर, दादाजींनी पाण्याचा सडा दारासमोर शिंपडला आणि पिशवीतुन रांगोळीची डबी काढली. "अरे आज नवीन घरी प्रवेश ना! रांगोळी तरी दारासमोर काढायला नको!" असं म्हणत रांगोळी काढली. स्वयंपाक खोलीत गणपती आणि स्वामी समर्थांचा फोटो लावला, स्वत: पुजा केली, उदबत्ती लावली!
आम्हा नवीन भाडेकरुंची खबर आता शेजार्यांना लागली होती. दादाजींनी पिशवीतुन छोटा पेढ्यांचा डब्बा काढुन "चल शेजारी प्रसाद देवुन येऊ, त्या निमीत्ताने तुझी ओळख करुन देतो." असे म्हणत सरळ शेजार्यांकडे मोर्चा वळवला! सगळं काय चाललंय मला काहीच कळेना..?!

पेढा हातावर ठेवत माझी ओळख करुन देताना आवर्जुन सांगु लागले "हा इकडे नवीन राहायला आलाय बरं का, हवं नको तितकं जरा लक्ष असु द्या याच्याकडे, हा तसा काही त्रास देणार नाही तुम्हाला..."
"हो नक्की नक्की..काय काळजी करु नका.. तुम्ही..तुम्ही याचे आजोबा का..?"
"छे छे मी याचा जुना घरमालक. हा कालपर्यंत माझाकडेच राहायला होता..."
हे एेकुन तर सर्वांनाच आश्चर्याचा धक्का बसला!

जुना घरमालक भाडेकरुच्या नवीन घरी पेढे वाटतोय हा प्रकार माझ्यासाठीही आश्चर्याकारकच होता..!
घरमालक-भाडेकरु चे आमचे नाते केव्हाच संपले होते हे तेंव्हा कळले..

जपानच्या एकलकोंड्या जीवनपद्धतीमुळे इथल्या भाडोत्री जीवनात घरमालकांशी अशी लगट, असं नातं शक्यच नाही याची जाणिव आज झाली..
आज एकट्यानेच गृहप्रवेष करताना दादाजी आठवले..
☺️

結果 (日本語) 1:

古い物語

-それは一人で生活する彼の村を知らないので、
日本alyapasuna mitrancyaca chatrachayekhaliが育った。
友人のvidyarthijivanaのnimutapane自身の雇わ家、今ここで終わりに起因するしかし、離れて描画するための時間でした。そして、昔の話を思い出した。

日本語が先jaebaでnimittane最後の2年プネaranyesvaraのgarajuの学生でホステルを学ぶことです。ホステルは、銀行の支店長を引退祖父で構築されました。それは雨季が「COT基礎」水の町全体のプログラム上にあるので蚊、dhekanasakata慢性ストレッチを含むルマ、中ティナは、経済的に我慢しました。私たちは20の子供たちです。

あなたは祖父の世帯主を意味します。Dadajihiはすべて.. vicarapusaのajobampramaneをやって
..でも座って、白、明るい目tapore kesasattari ulataleleが、スタイリッシュなGrihasti
彼らは非常に少ない非常に愛情bolunaの手を食べます。スタンピードは男の子が。見に転じたと主張

、私は彼らの親愛で彼らに引き渡された左耳に彼を連れて行きました。「誰かが小さなeekanara空気の必要性を実現することができませんでした。私たちのチャットのRangayaは、彼らが生活にbalapanapasunaへの闘争の物語を伝えます。私はちょうどsikayalahiを与え、森をeekayala。私はナトゥナをサポートするために動作するように持っていることを主張しません。しかし、私はスレッドがすすめをvajavayalahiべきで、数日間のフルートのために来ていません。私は、テナントの好きだった。

新たにkakasparsa、彼らは徒歩で群衆を避けたときに映画を見に行くための欲求があります。しかし、私はすぐにmajhyakaduna piccaraci eekunaを取っていた事実が夜を認識します。私は..言う言わないので、私の目に祖父と祖母を両方持っていた涙を伝えるrekhatuna間の関係の複雑さのそれが好き

善玉のように、男が、paeram dadajim名でどのようなナンセンス圧力お金に対するdaramaha。

私はramaloをdadajinkade。しかしnokarimule通知が有意であったと彼自身の雇わ家に対してambegavataターンだった。
Dadajinnaは、自分の顔を得たときkalavalam ..（予算ミリグラムをb。関与苦しみアップスリップする感情的な理由の多くは、しかし）

ホステル休暇、「水曜日の夜の滞在をSwingとguravari朝に行く、日サマース。私はあなたのためにあなたの家の準備ができて、来るtujhabarobara持っています。」それは私にthambavuna bolunaを取った。
その後、私は次の日の朝の列車にそれらを取るために上がりました。彼はいつもとバッグを持っていました。ストリート"ルックtabbetikadeの食事、心はあなたに何についてたくさんの言っていたことをジョブ」lavunaを。

calisarakhyaで新しい家を突破、dadajinni自身に会議振りかける水とpisavituna粉末は、キャスターを削除しました。「ああ、私は新しい家へのアクセスを持っていない！ときにドアランゴーリーを描画しないでください！」ランゴーリーはむしろ削除します。Ganapatiスワミサマース写真と、彼の司祭を調理室を置くが、udabattiを作った、
私たちは今、新しいテナントが隣人を報告していました。Dadajinni pisavituna小さな車がpedhyanca削除する」nimittaneあなたプラサド垂直可動側を ​​、彼らは彼に認識を与えるだろう。」行進がまっすぐsejaryankadeになって言いました！私が？！..起こっているものについて何も知りませんでした

」これはあなたに支障を与えないように、より多くの我々は、範囲にはほとんど注意を聞かせてはならない新しいコンセプトをし、実行するために移動しました... "、控訴をすすめに手を維持しながら、私に彼のアイデンティティを伝えるようになりました
」正確nakkikaya .. tumhitumhiの祖父心配することはありません..？」
「ハハハハ私は世帯主を使用していました。それはkalaparyanta majhakadeca ...感動した"
すべてのeekuna、場合、それは驚き

世 ​​帯主の古いテナントこれは私が家の甘新しいascaryakarakacaで継続するためだった..！
それがあるときに私たちの関係の所有者、テナントがオーバー長い..理解されていた

日本のekalakondyaのjivanapaddhatimuleがここに住宅所有者傭兵生活は、私はこの関係が今日不可能である認識していたことを進める..
今日、一人ではgrhapravesaおじいちゃんは..思い出し
☺️